مقالات

راهنمای خرید تلویزیون

راهنمای خرید تلویزیون شما به دنبال فروش در هفته باشید و چه به دنبال ارتقاء برای سال آینده هستید، در اینجا اطلاعاتی است که باید در مورد خرید تلویزیون جدید بدانید.

در این مقاله ما پرداخته ایم به سوالات و جوابهای متداولی که برای خرید تلویزیون برایتان پیش می آید.

تلویزیون هوشمند چیست؟

تلویزیونی که از قابلیت اتصال به اینترنت بهره می‌برد در دسته تلویزیون‌های هوشمند قرار می‌گیرد. پشتیبانی از رابط هوشمند، دیگر شاخصه تلویزیون‌های هوشمند است. شرکت‌های مختلف از سیستم عامل‌‌‌های مختلف و بعضا انحصاری برند خود بهره می‌برند.

به عنوان یک قاعده کلی، هدف اصلی برگه مشخصات یک تلویزیون این است که شما را با عبارات و اعداد گیج کننده بمباران کند تا شما را وادار کند که “قدم به پا کنید” و نسخه گران تر را خریداری کنید. تقریباً تنها اعداد ارزشمند زیر ورودی‌ها و وزن/ابعاد یافت می‌شوند.

به جای تکیه بر برگه مشخصات برای ارائه نکاتی در مورد اینکه کدام تلویزیون بهتر از تلویزیون دیگری عمل می کند، توصیه ما این است که به سادگی آن را نادیده بگیرید. این ورق می‌تواند به تمایز تلویزیون بر اساس ویژگی‌هایی مانند HDR، قابلیت تلویزیون هوشمند یا کنترل از راه دور فانتزی کمک کند، اما وقتی به عنوان ابزاری برای تشخیص کیفیت تصویر استفاده می‌شود تقریباً بی‌فایده است.

در بازار ایران می‌توانید برندهای کارآمدی همچون ال‌جی، سامسونگ و سونی را به‌صورت غیررسمی و برندهای داخلی نسبتا باکیفیت TCL/ایکس‌ویژن و جی‌پلاس را به‌صورت رسمی بیابید.

 

توجه داشته باشید که در بازار ایران، تنها تلویزیون‌های تولید داخل گارانتی رسمی و شرکتی دارند؛ بنابراین هنگام خرید تلویزیون‌های با برند خارجی نظیر سامسونگ، ال‌جی و سونی، حتما به این موضوع دقت داشته باشید و به‌دنبال فروشگاهی مطمئن باشید.

در مورد اندازه حداقل قطر ۳۲ اینچ را توصیه می‌کنیم. البته در مورد تلویزیونی که قرار است در اتاق خواب قرار بگیرد، برای تلویزیونی که می‌خواهید در اتاق نشیمن استفاده کنید، بهتر است تلویزیونی با حداقل قطر ۴۶ اینچ یا ۵۵ اینچ و بزرگ‌تر از آن، انتخاب نمائید. ممکن است در نگاه اول این ابعاد بسیار بزرگ به نظر برسد اما توصیه‌ی ما این است که یک تلویزیون بزرگ بخرید چراکه تجربه‌ای بسیار جالب خواهد بود.اندازه‌ی تلویزیون نسبت به امکانات و قابلیت‌هایی مثل عینک سه‌بعدی، نرخ نوسازی بالاتر و تلویزیون‌های هوشمند، اهمیت بیشتری دارد. بنابراین توصیه می‌کنیم که با بودجه‌ای که دراختیار دارید، سراغ تلویزیون‌های بزرگ‌تر بروید. معمولاً بیشتر کاربران از اینکه تلویزیونی با ابعاد بزرگ‌تر نخریده‌اند، اظهار پشیمانی می‌کنند، مراقب باشید شما هم به این دسته از مشتریان نپیوندید.

ظهور تلویزیون‌های منحنی یک انقلاب عظیم در این صنعت بود و مورد توجه همگان قرار گرفت. سازندگان این تکنولوژی ادعا داشتند که منحنی بودن نمایشگر، زاویه دید مخاطب را افزایش می‌دهد و کناره‌های تصویر بهتر دیده می‌شود. امروز در مقاله راهنمای خرید تلویزیون هوشمند می‌توانیم صادقانه به شما بگوییم که این امر حقیقت ندارد در واقع همان تلوزیون‌های تخت، زاویه دید بهتری به شما می‌دهند! علاوه بر این، تلویزیون‌های صفحه تخت، نور کمتری را نسبت به تلویزیون‌های غیرتخت بازتاب می‌دهند و تجربه‌ی بهتری به کاربر ارائه می‌دهند.

همچنین می‌توان به این نکته توجه کرد که نصب و نگهداری تلوزیون‌های تخت به مراتب آسان‌تر از منحنی است. با توجه به اختلاف قیمت زیاد بین نمایشگرهای تخت و منحنی در حال حاضر، می‌توان گفت که خرید تلویزیون منحنی هیچ توجیهی ندارد و یک هزینه اضافی است.

تلویزیون‌های با رزولوشن 4K که به عنوان تلویزیون‌های با وضوح فوق‌العاده نیز شناخته می‌شوند، چهار برابر بیشتر از تلویزیون‌های استاندارد با وضوح 1080p پیکسل دارند. این پیشرفت بزرگی به نظر می رسد، اما در واقعیت تشخیص تفاوت وضوح بین یک تلویزیون 4K و یک تلویزیون HD خوب قدیمی بسیار دشوار است. از سوی دیگر، تولید تلویزیون های 4K برای تولیدکنندگان آسان است، بنابراین در حال حاضر اساساً استاندارد هستند. تقریباً هر تلویزیون 50 اینچی یا بزرگتر دارای وضوح 4K است و بسیاری از مجموعه های کوچکتر نیز 4K هستند. جدا از کوچکترین اندازه ها، مدل های 1080p و رزولوشن پایین به سرعت در حال تبدیل شدن به سطل قیمت هستند.

البته برخی از مشخصات ذکر شده روی کاغذ بسیار با اهمیت هستند، مثل وزن و انواع ورودی‌ها و خروجی‌های تلویزیون. اما در مجموع پارامترهایی بی‌اهمیت یا کم‌اهمیتی در کاتالوگ محصولات دیده می‌شود و ممکن است برخی از موارد دارای مقادیر نادرست هم باشند.

به‌عنوان مثال نسبت کنتراست یا تضاد تنها یک دروغ فریبنده است، قبلاً در زومیت این نکته را به تفصیل بررسی کردیم. نرخ نوسازی بر حسب هرتز که اعدادی از جمله 120، 240 و 600 هرتز را روبروی آن می‌بینیم و در حقیقت یک پارامتر پیچیده و تا حدی مبهم است. شاید در کاربردهای معمولی، نرخ نوسازی بالا به هیچ وجه اثرگذار نباشد اما هزینه خرید تلویزیون را زیاد می‌کند. زاویه دید تلویزیون‌های LCD و LED-backlit LCD که عددی نادرست است و این مسئله‌ی همیشگی که معمولاً یک تلویزیون LED کیفیت تصویر بهتری نسبت به تلویزیون‌های LCD ندارد. کابل‌های HDMI که کیفیت یکسانی دارند اما فروشنده برخی از آن‌ها را با کیفیت‌تر از باقی کابل‌ها معرفی می‌کند. LEDها یک نسل جدید یا فناوری متفاوت با LCD نیستند و در واقع خود نوعی از LCDها به شمار می‌روند.

توصیه‌ی ما این است که به جای توجه به صفحه‌ی مشخصات تلویزیون، فکر دیگری کنید، شاید بهترین کار نادیده گرفتن آن‌ها باشد! برای تشخیص بهترین کیفیت تصویر، بدترین راه ممکن استفاده از مشخصاتی است که در کاتالوگ محصولات ذکر می‌شود، لذا به هیچ عنوان به آن استناد نکنید.

OLED مخفف عبارت Organic Light-Emitting Diode و به معنی «دیود ارگانیک گسیل دهنده‌ی نور» است. از لحاظ فنی، نمایشگر‌های اولد از لایه‌ای از مواد ارگانیک که بین دو الکترود قرار گرفته است، تشکیل می‌شوند. اما آنچه یک مصرف‌کننده‌ی معمولی کافی است بداند، این است که در تلویزیون OLED بر خلاف LCD هر پیکسل خودش نور خود را تأمین می‌کند.

همان‌طورکه در قسمت قبل اشاره کردیم، در نمایشگرهای LCD نور صفحه در پس‌زمینه تولید می‌شود و با عبور از کریستال‌های مایع و سپس فیلتر رنگی، رنگ‌های متفاوت به خود می‌گیرد. حال اگر منبع این نور پس‌زمینه لامپ‌های LED باشند، تولیدکنندگان روی آن نمایشگر یا تلویزیونِ LCD، نام گمراه کننده‌ی LED را می‌گذارند.

ساخت نمایشگر OLED در ابعاد تلویزیون کار بسیار سختی است. تا همین چند سال پیش نمایشگرهای OLED تنها محدود به صفحات ۴ اینچی تلفن‌های هوشمند می‌شدند؛ تا اینکه در سال ۲۰۱۲ سامسونگ از اولین تلویزیون OLED رونمایی و ال‌جی در سال ۲۰۱۳ نسل اول تلویزیون‌های OLED خود را در ابعاد ۵۵ اینچ روانه‌ی بازار کرد. از آن زمان تا به امروز تلویزیون‌های اولد راه درازی پیموده‌اند و قیمت آن‌ها چندین برابر کاهش یافته است. در این سال‌ها ال‌جی تقریباً تنها بازیگر عرصه‌ی OLED بود تا اینکه در نمایشگاه CES 2017 سونی و پاناسونیک با معرفی تلویزیون‌های OLED خود نشان دادند که قصد دارند به صورت جدی وارد بازار این تلویزیون‌ها شوند و بر انحصار چند ساله‌ی ال‌جی بر آن پایان دهند.

ازآنجاکه OLED-ها (LED-های ارگانیک) نور رنگی را مستقیما تابش می‌دهند و نیازی به نور زمینه و قطعات نوری اضافه ندارند، می‌توان آن‌ها را در ضخامت‌های بسیار کم (ضخامت ۵ میلی متری در مدل‌های ۶۵ اینچی) تولید کرد. با پیشرفت و تکامل روزافزون فناوری ساخت پنل‌های اولد، به نظر می‌رسد کاهش ضخامت تلویزیون‌های OLED پایانی نداشته باشد.

تلویزیون‌های OLED همچنین وزن بسیار کمتری نسبت به رقبای LCD خود دارند. برای مثال در مدل‌های مشابه، تلویزیون‌های OLED ال‌جی ۵۲ درصد از رقیب بالارده‌ی سامسونگی خود سبک‌تر هستند.

مصرف انرژی تلویزیون‌های LCD و OLED تقریباً با هم برابر است؛ اما تفاوت ماهیتی مهمی در نحوه‌ی مصرف انرژی این دو تکنولوژی وجود دارد. مصرف انرژی تلویزیون‌های LCD ثابت است و ربطی به تاریکی یا روشنی محتوای پخش‌شده توسط آن‌ها ندارد. دلیل این موضوع هم این است که نور پس‌زمینه در تلویزیون‌های LCD همواره با بالاترین شدت ممکن در حال تابش است، حتی اگر تمامی صفحه سیاه باشد. تنها راه کاهش دادن مصرف انرژی در تلویزیون‌های LCD پایین آوردن میزان روشنایی کلی تلویزیون یا Brightness آن است.

در طرف دیگر اما، ازآنجاکه تلویزیون OLED هنگام نمایش رنگ سیاه، پیکسل مورد نظر را کاملاً خاموش می‌کند، هنگام پخش محتوایی که نصف آن رنگ سیاه دارد، عملا نیمی از تلویزیون خاموش است. با توجه به همین نکته، مصرف انرژی در تلویزیون‌های OLED مقدار ثابتی ندارد و با توجه به محتوای پخش‌شده تغییر می‌کند.

روشنایی نمایشگرها با واحد شمع بر متر مربع – که به نیت (nit) مشهور است – اندازه‌گیری می‌شود. نسبت کنتراست (Contrast Ratio) نیز برابر است با نسبت کمترین و بیشترین روشنایی که یک نمایشگر قادر است تولید کند. تلویزیون‌های OLED در تاریک‌ترین حالتِ ممکن، روشنایی ۰ نیت تولید می‌کنند که منجر به نسبت کنتراست بی‌نهایت می‌شود. برای مقایسه، بهترین تلویزیون‌های LCD بازار همچنان هنگام نمایش رنگ سیاه ۰.۱ نیت روشنایی دارند که باعث می‌شود کنتراستی در حدود ۱:۴۰۰۰ (بخوانید ۱ به ۴ هزار) داشته باشند.نتیجه‌ی ملموس این اعداد و ارقام این است که تلویزیون OLED شما رنگ سیاهِ تیره‌تری را به نمایش می‌گذارد، به‌طوری‌که وقتی تصویر سیاهی در صفحه به نمایش دربیاید، نمایشگر از قاب سیاه پیرامون تلویزیون قابل تشخیص نیست و تمام بدنه یکپارچه به نظر می‌رسد. در LCD-ها اما همواره نور زمینه وجود دارد و نمایشگر هیچگاه نمی‌تواند کاملاً جلوی آن را بگیرد و سیاه واقعی را نمایش دهد. این موضوع هنگامی که تلویزیون تصاویر و ویدئوهای روشن را نشان می‌دهد، قابل توجه نیست؛ اما هنگام نمایش تصاویر تیره، زمینه‌ی خاکستری به جای سیاه کاملاً قابل تشخیص است.

نرخ نوسازی صفحه که بر اساس هرتز بیان می‌شود؛ تعداد دفعاتی که در هر ثانیه، صفحه نمایش رفرش می‌شود را نشان می‌دهد. رفرش ریت استاندارد 60 بار بر ثانیه یا 60 هرتز است اما اگر یه بازی اکشن یا فیلم پرسرعت تماشا کنید، این 60 هرتز می‌تواند آزاردهنده باشد و به شما احساس بی‌کیفیت بودن بدهد. اگر گیمر یا فیلم‌باز حرفه‌ای هستید، خصوصا اگر کنسول بازی سونی مدل Playstation 5 یا Xbox سری S و X دارید، نمایشگر 120 هرتز را به شما پیشنهاد می‌کنیم. البته تلویزیون‌ها تا 240 هرتز هم ساخته می‌شوند اما همان نرخ 120 بر ثانیه، می‌تواند پاسخگوی نیاز شما باشد. 

خیر، بررسی‌ها نشان می‌دهد کیفیت تمام تلویزیون‌هایی که روی جعبه‌ی آن‌ها HDR درج شده است برابر نبوده و تصاویر آن‌ها به یک اندازه طبیعی نیست.

اولا این تنها HDR بودن یا نبودن نیست که تعیین‌کننده‌ی کیفیت تصویر خروجی است. عوامل مهمی در آن‌چه که نهایتا به چشم شما می‌رسد دخیل هستند؛ اما تا جایی که به HDR مربوط است باید گفت، عدم درخشندگی کافی تصویر می‌تواند در خودنمایی HDR تأثیر منفی بگذارد. برای آگاهی از میزان درخشندگی یا روشنایی صفحه‌ی نمایشگر خود باید واحدی به نام نیت (nit) را اندازه‌گیری کنید.

متأسفانه این کار با خواندن مشخصات روی جعبه امکان‌پذیر نیست. برخی مدل‌ها عنوان Ultra HD Premium را یدک می‌کشند که این یعنی گواهی عملکرد قوی را از یک گروه صنعتی به نام اتحادیه‌ی اولترا HD دریافت کرده‌اند؛ اما تمام شرکت‌ها با این اتحادیه همراه نشده‌اند. مثلا ال‌جی و سامسونگ در این طرح شرکت دارند؛ اما سونی و Vizio خیر؛ پس نداشتن این عنوان به معنی عملکرد ضعیف تلویزیون‌های سونی و ویزیو نخواهد بود.به جای این کار بهتر است بررسی‌های موجود در اینترنت را در خصوص مدل انتخابی خود مطالعه کنید. به‌طور معمول، هرچه کیفیت تلویزیون بالاتر باشد قیمت آن نیز بالاتر است؛ اما با دقت بیشتر و مطالعه‌ی راهنمای خرید می‌توانید محصولی متناسب با نیاز خود تهیه کنید که قیمت مناسبی نیز داشته باشد.

قطعا بهترین و کامل‌ترین امکانات، ارزان به دست نمی‌آید. حقیقت این است که تکنولوژی‌ تلویزیون امروز به اعلاترین درجه‌ی خود رسیده و مدتی از آن گذشته و قیمت مناسبی هم دارد. پس فکر نکنید که از اولین‌ها هستید! مدل‌های پرچمدار و فول آپشن، با قیمت حدودی 2000 دلاری در دسترس هستند اما با هزینه‌ی حدود 1000 دلار (55 میلیون تومان) هم می‌توانید بهترین تلویزیون‌های روز دنیا را تهیه کنید. اگر هم اصراری به خرید آخرین‌ مدل‌های برندهای خارجی ندارید و به سراغ برندهای داخلی بروید، قطعا قیمت‌های مناسب‌تری خواهید یافت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *